Δεν είναι η πρώτη φορά που η εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα καταφεύγει στον αντισημιτισμό ώστε να διαδώσει τη μισαλλοδοξία και τον φανατισμό. Αυτή τη φορά στο στόχαστρο της βρίσκονται 14 Έλληνες πολιτικοί που έχουν διατελέσει υπουργοί ανάμεσά τους και 6 πρώην πρωθυπουργοί όπως και ο πρώην Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας. Η εφημερίδα κάνει λόγο για εσκεμμένη απόκρυψη των εβραϊκών τους καταβολών υποδηλώνοντας την κρυφή προώθηση φίλο-εβραϊκών συμφερόντων στην Ελλάδα κατά τα τελευταία 38 χρόνια! Με σκοπό να πείσει για τους ισχυρισμούς της, παραφράζει τα ονόματα τους με σκοπό να μοιάζουν σε εβραϊκά. Το παρόν περιστατικό είναι το ελληνικό Highlight για το μήνα Δεκέμβριο.

Παρότι δεν υπάρχει τίποτε ηρωικό στην τροφοδότηση του μίσους και των διακρίσεων, πολλοί παρασύρονται στον αντισημιτισμό επειδή παρουσιάζεται εσφαλμένα από όσους τον διαδίδουν ως μέγιστη γενναιότητα. Στην αντισημιτική ρητορική, οι Εβραίοι, οι οποίοι συνήθως δέχονται επίθεση, παρουσιάζονται ως θύτες, ενώ ο ρόλος του θύματος αποδίδεται σε εκείνους που τους επιτίθενται. Συχνά, η αντιστροφή θύματος-θύτη ενισχύεται περισσότερο από ρητορικά τεχνάσματα που δημιουργούν την ψευδή εντύπωση ότι οι μη-Εβραίοι δεν είναι μόνο θύματα των Εβραίων, αλλά θύματα που ηρωικά αντιστέκονται στους θύτες τους.

Ο τρόπος που χαρακτηρίζουμε τους άλλους έχει σημαντικές επιπτώσεις. Στην αντισημιτική ρητορική γίνονται αναφορές στους Εβραίους με έναν υποτιμητικό και προσβλητικό τρόπο. Η λίστα με τις ταμπέλες των διακρίσεων είναι σχεδόν ατελείωτη. Σε αυτό το άρθρο παρουσιάζουμε τις πιο συνηθισμένες αλλά ρητορικά επικίνδυνες στρατηγικές χαρακτηρισμού με ταμπέλες.

Στην αντισημιτική ρητορική, οι αξίες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παρουσιάζονται με έναν χειριστικό τρόπο. Οι ομιλητές που διαδίδουν το αντισημιτικό μίσος, συστηματικά κάνουν κατάχρηση εκείνων των θεσμών και των ατόμων που σέβονται και προστατεύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Παραποιώντας τις αξιώσεις των πραγματικών υποστηρικτών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι αντισημίτες αποσκοπούν στο να δημιουργήσουν την ψευδή εικόνα ότι οι Εβραίοι καταπατούν τις θεμελιώδεις ελευθερίες των μη-Εβραίων. Αυτή η μορφή αντιστροφής θύματος - θύτη χρησιμοποιείται από τους ομιλητές για να «δικαιολογήσει» τον αντισημιτισμό.

Είναι δυνατό να πούμε πράγματα χωρίς στην πραγματικότητα να τα λέμε. Σε τέτοιες περιπτώσεις, τα μηνύματα απλώς υπονοούνται, μεταφέρονται - ή όπως ο Βρετανός ακαδημαϊκός Paul Grice ονόμαζε αυτή τη μορφή επικοινωνίας - υποδηλώνονται αντί να εκφράζονται ευθέως.

Στην αντισημιτική ρητορική, οι αναφορές σε γνωστά, ισχυρά και με επιρροή άτομα που είναι Εβραίοι ή πιστεύεται ότι είναι Εβραίοι, μεταφέρει αρνητικά και προσβλητικά μηνύματα για τον Εβραϊσμό. Οι ομιλητές χαρακτηρίζουν επίσης άτομα ως «έναν Εβραίο» ή «τον Εβραίο» για να επιτεθούν στους Εβραίους.

Παρότι οι γνώσεις μας για τη γενοκτονία έξι εκατομμυρίων Εβραίων από τη Ναζιστική Γερμανία και τους συνεργάτες της στηρίζονται σε ιστορικά στοιχεία, στην αντισημιτική ρητορική το Ολοκαύτωμα συχνά υποβαθμίζεται ή αμφισβητείται. Παρακάτω παρουσιάζονται οι πιο συνηθισμένες μορφές χειραγώγησης που χρησιμοποιούνται για να μειωθεί η σημασία του ή να αμφισβητηθεί το ίδιο το Ολοκαύτωμα.

Στην αντισημιτική ρητορική, μπορεί συχνά να ακούσετε τις λέξεις «ο Εβραίος» ή «ένας Εβραίος». Παρότι όμως μπορεί έτσι να φαίνεται, στις περιπτώσεις αυτές οι ομιλητές δεν αναφέρονται σε μεμονωμένα άτομα. Στις αντισημιτικές συζητήσεις οι αναφορές «στον Εβραίο» ή σε «έναν Εβραίο» είναι αναφορές σε ολόκληρο τον εβραϊκό λαό. Αυτή η συγκεκριμένη μορφή συνεκδοχής (χρήση του μέρους για αναφορά στο όλον) είναι επίσης γνωστή στη γλωσσολογία ως «γενικευτικός ενικός». Χρησιμοποιείται για να καθοδηγήσει τον κόσμο ώστε να πιστέψει τα στερεότυπα για τον Εβραϊκό λαό.

Τα ονόματα δυο οικογενειών εμφανίζονται συχνά στο παρατηρητήριο των μέσων επικοινωνίας του Get the Trolls Out: Soros και Rothschild. Αναφερόμενοι σε αυτούς, κάποιοι ομιλητές χρησιμοποιούν ένα παλιό ρητορικό κόλπο που τους επιτρέπει να εκφράσουν το μίσος κατά των Εβραίων και να αρνηθούν ταυτόχρονα τον αντισημιτισμό.

Ο αντισημιτισμός κάνει διακρίσεις σε βάρος ανθρώπων απλά και μόνο επειδή είναι Εβραίοι ή θεωρούνται Εβραίοι. Ωστόσο, η ιδέα της θυματοποίησης μιας ομάδας ανθρώπων απλά και μόνο βάσει της εθνικής, θρησκευτικής ή πολιτισμικής ταυτότητάς τους μπορεί να φανεί ξεκάθαρα ρατσιστική σε πολλούς. Για το λόγο αυτό, στην αντισημιτική ρητορική χρησιμοποιούνται ρητορικά εργαλεία χειραγώγησης για να «δικαιολογήσουν» την απέχθεια προς τους Εβραίους. Μια συχνή παραπλανητική ρητορική πρακτική είναι η αντιστροφή θύματος-θύτη. Δημιουργεί την εσφαλμένη εντύπωση ότι τα αληθινά θύματα του αντισημιτισμού, οι Εβραίοι, δεν είναι στην πραγματικότητα θύματα, αλλά θύτες.